شب جمعه بود شبی که تو با خدای خویش خلوت می کردی و به محراب عبادت می ایستادی وتا صبح نماز می خواندی. فرزندت حسن(علیه السلام) کنار تو بود، او دید که تمام شب برای مردان و زنان مؤمن دعا می کنی، نام تک تک آنان را در نماز می بری و برای آنان از خدا طلب رحمت می کنی، تو در آن شب، برای خودت دعایی نکردی.

فرزندت حسن(علیه السلام) به تو رو کرد و گفت: مادر جان! چرا فقط برای دیگران دعا کردی، چرا برای خودت دعایی نمی کنی؟ در پاسخ به او چنین گفتی:«پسرم! اول همسایه ها سپس اهل خانه!».

آری، تو ایثار را در «دعا» هم به اوج رساندی، سبک زندگی تو، سراسر مهربانی و عطوفت است، من چقدر با تو فاصله دارم ، اگر شبی حال دعا هم پیدا کنم بیشتر به آرزوهای خودم فکر مینم و برای رسیدن به آنها دعا می کنم، اما هدف و آرمان تو، هرگز شخصی نبود، تو برای سعدت دیگران دعا می کردی و از خدا می خواستی تا خطاهای آنان را ببخشد و رحمت خودش را به آنان نازل کند.

اگر کسی بخواهد تو را الگوی خود قرار بدهد، حداقل باید همسایه های خود را بشناسد، نام آنان را بداند تا بتواند در نماز خود، آنان را به اسم دعا کند، همین روش تو، می تواند چقدر در جامعه، انس و الفت ایجاد کند و صفا و صمیمیت را درجامعه رونق بدهد، وقتی کسی در نماز، همسایه اش را دعا می کنددیگر نگاهش به همسایه اش عوض می شود، از خطای او چشم می پوشد، با عفو و مهربانی با او رفتار می کند…

افسوس که ما از راه و روش تو دور شده ایم وجامعه ای را ساخته ایمکه همسایه، همسایه اش را نمی شناسد و از او خبر ندارد…

منبع: راه مهتاب، نگاهی به سبک زندگی حضرت فاطمه(سلام الله علیها)، مهدی خدامیان آرانی، ص72، سوره تماشا، کاشان،1396

خاطره ای از چند سال پیش در ذهنم مانده است، برای دختری خواستگاری آمده بود، آن پسر از خانواده های اصیل و با ایمان بود، ولی پدر و مادر دختر به آن پسر جوان جواب منفی دادند، وقتی علت را جویا شدم آنان چنین جواب دادند:«این پسر، خانه ندارد، ما می خواهیم دخترمان را به کسی بدهیم که انه ای برای خودش داسته باشد. »

من خیلی تعجب کردم، به یاد این سخن پیامبر افتادم که فرمود:«اگر پسر مؤمنی به خواستگاری دختر شما آمد به دختر بدهید وگرنه فساد روی زمین را خواهد گرفت». مهمترین ملاک ازدواج باید ایمان و ارزش های آسمانی باشد.

بانوی من! اکنون می خواهم حقیقتی را بازگو کنم، وقتی امام علی (علیه السلام) به خواستگاری شما آمد، از مال دنیا فقط یک شتر، یک شمشیر و یک زره جنگی داشت، او حتی خانه هم نداشت. زندگی شما با امام علی( علیه السلام)در اتاقی آغاز شد که پدرت به امام علی( علیه السلام) داد،این اتاق در کنار خانه پدر بود

آری، شما و امام علی( علیه السلام)، سال های سالدر اتاقی زندگی کردید که مالک آن، پدر شما بود، شما هرگز از شوهرتان نخواستید تا خانه ای تهیه کند، نُه سال در آنجا ساکن بودید، این اتاق کوچک، بهشتی بزرگ بود، آرامشی که زندگی شما داشت در هیچ جای دیگر پیدا نمی شد، کاش ما که ادعا می کنیم پیرو شما هستیم می فهمیدیم که آرامش در ثروت و پول نیست، خوشبختی از جنس دیگری است….

منبع:راه مهتاب، نگاهی به سبک زندگی حضرت زهرا(سلام الله علیعا) مهدی خدامیان آرانی ، کاشان،1396

وجود حضرت زهرا (س) در میان سایر معصومین (علیه السلام) الگویی نیک قرار گرفت تا زنان بدانند می توان سبک زندگی را قرآنی کرد. الگو بودن فاطمه زهرا(علیها السلام) دایره ای بسیار وسیعی دارد و تمام ابعاد سبک زندگی ایشان، قرآنی است، چنانجه در قرآن سخن از احسان به والدین است، او به قدری احسان می کند که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) درباره او می فرماید: « تو ام ابیهایی » (مادرپدرت هستی). یعنی محبت تو از جایگاه یک دختر فراتراست. اگردر قرآن سخن از بخشش و ایثار است، زهرا(علیهاالسلام) پیراهن عروسی خود را در شب زفاف و د ر راه رفتن به خانه داماد به فقیر می بخشد. اگرسخن از هجرت است، فاطمه (علیها السلام) به همراه خانواده هجرت کرد. اگر سخن از صبر،اخلاص،تسلیم، تقوا، و حیاست. فاطمه زهرا (علیهاالسلام) به قله این کمال رسیده است. اگر سخن از علم و حکمت است، فاطمه زهرا(علیهاالسلام) کتابی به نام مصحف دارد که نزد امامان معصوم بوده و گاهی برای کسب اطلاع از آینده به آن کتاب مراجعه می کردند. اگر سخن از کار و کوشش است، فاطمه در اثر کار در خانه دستش تاول زده بود. اگر سخن از عدالت است، فاطمه کار را بین خود و کنیزش به طور مساوی تقسیم می کند. اگر سخن از رهبری الهی است، فاطمه زهرا(علیهاالسلام) در خطبه ای که در مسجد پیامبر خواند، حکومت وقت را محکوم و از همسرش حمایتی کرد که به شهادتش انجامید. اگر در قرآن سخن از ایمان به آخرت و اشتیاق به دنیای دیگر است، فاطمه(علیهاالسلام) همین که از پدر شنید اولین کسی است که به او ملحق می شود خود اوست، شادمان شد. حضرت زهرا(علیهاالسلام) اخلاق نیک را از پدرگرامی اش به ارث برده است و در خلق و خوی آینه به تمام نمای پدر است؛ از این رو شخصیت او بسان پدر، عظیم است.

(انّک لعلی خُلُقٍ عظیم ؛ قلم/4) در عظمت این شخصیت همین بس که امام زمان(علیه السلام) هم وجود مقدس حضرت فاطمه(علیهاالسلام) را، اسوه ینیکوی خویش دانسته و فرموده اند: «همانا دختر رسول خدا برای من الگویی شایسته است.»

بنابراین حضرت زهرا(علیها السلام) الگوی عملی سبک زندگی قرآنی است. سمبل راستین پاکی و معنوی، نمونه ممتاز ژرف اندیشی و تلاشگری، اسوه تحسین برانگیز حق پذیری و باطل ستیزی و الگوی تمام بخشایندگی و فداکاری و در یک کلام بانوی بانوان در گستره تاریخ است و همچنان که شخصیت الگو باید جلوه ی تمام نمایی از منظومه شایستگی های فردی و اجتماعی و آینه ی شوق آفرینی از زیبایی های اخلاقی و رفتاری برای مخاطبان و پیروان باشد، فاطمه زهرا(علیهاالسلام) نیز چنین است. به جهت همین الگوگیری است که پیامبر اسلام تنها اجر رسالتشان را از طرف حضرت حق، مودّت حضرت زهرا و اهل بیت (علیه السلام) اعلام نمودند.(شوری/ 23) و الگو گیری از سبک زندگی فاطمی، شاخصه ی این مودت است.

آری فاطمه(علیهاالسلام) یکی از مظاهر فیض مداوم و جریان پربرکت حرکت محمدی است که استمرار آن را با ذریه خویش تضمین کرد. اگر فاطمه یکی از بهترین الگوهای سبک زندگی است بدان جهت است که سبک زندگی فاطمی مجموعه ای از فضایل انسانی و منظمه ای از گل واژه های نیک زیستن است که در هسته ی مرکزی آن پیامبر قرار گرفته و فرزندان معصومش، اقمار این منظومه اند. جهان امروز نیازمند به آرمان های فاطمی است و راه نجات جامعه انسانی در بازگشت به چشمه سار جوشان و استفاده از برکات فراوان آن است که در مجموعه ای از الگوهای متعالی تجلی یافته است.

منیع:راضیه علی اکبری، درآمدی برمبانی سبک زندگی قرآنی،نشر هاجر، ص113-115، قم،1362

بی تو با شمع علی تا به سحر می سوزد

شمع می میرد و او بار دگر می سوزد

یک نفر مثل درختان سپیدار بلند

در خیالش همه شب بین دو در می سوزد

. . . شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت

ای بتول پاک السلام /قلب چاک چاک السلام

حاصل جوانی علی /ماه ارغوانی علی

لحظه ای درنگ کن بمان /وقت ناتوانی علی

بی تو سر بلند میکنند /دشمنان جانی علی

بی تو سجده میکند به خاک /روح آسمانی علی

ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﺗﺴﻠﯿﺖ ﺑﺎﺩ

ابن مسعود می گوید: مردی به حضور فاطمه زهرا (سلام الله علیها) شرف یاب شد و گفت: ای دختر رسول خدا، آیا پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) چیزی که برای ما تازگی داشته باشد، باقی نگذاشته اند؟ حضرت فرمودند: ای جاریه، آن پارچه ابریشمی را بیاور. آن کنیز هر چه گشت، آن را نیافت. حضرت فاطمة(سلام الله علیها) فرمودند: وای بر تو، باید آن را بیابی ؛ چون آن را به اندازه حسن و حسینم دوست دارم. بالأخره آن کنیز پارچه را در خاکروبه ها یافت. در آن چنین نوشته بود: محمد پیامبر خدا (صلی الله و علیه وآله و سلم) گوید:« از زمره مؤمنان نیست کسی که همسایه او از آزار و آسیبش ایمن نباشد و کسی که که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، همسایه اش را اذیّت نمی کند و کسی که ایمان به خدا و روز جزا دارد، یا سخن خیر می گوید یا سکوت می کند. همانا خداوند مرد نیکوکار بردبار و پاکدامن را دوست می دارد، و مرد بد زبان بخیل و گدای سمج را دشمن می دارد. حیا از ایمان است و جایگاه ایمان در بهشت است و بد زبانی از کارهای ناشایست جهنم است.

منبع: مجید جعفرپور، معارف فاطمی، ص121، بیت الاحزان، قم، 1392

روایتی مشایخ از از بشّار مکاری نقل کردند. او می گوید:

من در کوفه خدمت امام صادق(علیه السلام) رسیدم، دیدم طبقی خرما طبرزد(خرمایی خوش طعم) برای حضرت آورده بودند و ایشان میل می فرمود. پس به من فرمود: ای بشار،‌نزدیک آی و تنال کن، عرض کردم: خداوند گوارای وجودت گرداند و مرا هم فدای شما فرماید. من چیزی دراه دیدم که غیرتم را به جوش و قلبم را به درد آورده، حالم دگرگون شده و دیگر نمی توانم چیزی بخورم. حضرت فرمود: به حقی که من به گردنت دارم، نزدیک بیا و تناول کن. نزدیک رفتم و خرما خوردم؛ آن گاه فرمود: حالا سخنت را بگو، عرض کردم: یکی از مأموران حکومتی را دیدم که سَر زنی را گرفته بود و به سوی زندان می کشاند. آن زن فریاد می زد: شما را به خدا و رسولش قسم می دهم به فریادم برسید؛ ولی هیچ کس به فریادش نمی رسید.

فرمود: برای چه با او چنین برخورد می کرد؟ عرض کردم: مردم می گفتند: آن زن به زمین خورده و ناگاه گفته است: خداوند لعنت کند آنان که به تو ظلم کردند ای فاطمه جان! 

برای همین، در حق او چنان کردند. بشار گفت: دیدم حضرت از خوردن دست کشید و مدام می گریست؛ آن قدر که دستمال و محاسن و سینه مبارکش از اشک خیس شد. بعد فرمود: ای بشار! بلند شو به مسجد سهله برویم و دعا کنیم و از خداوند آزادی این زن را بخواهیم.

منبع:مهدی وحیدی صدر،‌فرهنگ الفبای فاطمی، ص 184، ناشر: راه قرآن ،قم، 1390

وقتی

وقتی گدای فاطمه بودن برای ماست

احساس میکنیم که دو عالم گدای ماست

با گریه بهر فاطمه آدم عزیز است

این گریه خانه نیست که دولت سرای ماست

اینجا به ما حسین حسین وحی میشود

پیغمبریم و مجلس زهرا حرای ماست

سلمان شدن نتیجه همسایگی اوست

زهرا برای سیر کمال ولای ماست

تنها وسیله ای که نخش هم شفاعت است

چادر نماز مادر ارباب های ماست

باران به خاطر نوه ی فضه میرسد

ما خادمیم و ابر کرم در دعای ماست

فرموده اند داخل آتش نمیشویم

فردا اگر شفاعت زهرا برای ماست