امام صادق (علیه السلام) فرمودند:«پیامبراکرم(صلی الله و علیه وآله وسلم) در خانه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) بودند و امام حسین(علیه السلام) در دامن آن حضرت نشسته بود که ناگاه پیامبر گریان شد و به سجده افتاد پس سر از سجده برداشت و فرمود: ای فاطمه، ای دختر محمد، علیَ اعلی در این ساعت با بهترین شکل و هیأت در خانه تو بر من تجلی نمود و گفت: یا محمد، آیا حسین را دوست داری؟ گفتم: آری، او نور چشم من و گل خوشبوی من است، میوه قلبم و پرده میان دو دیده من است. او در حالی دست خود را روی سر حسین نهاده بود، به من گفت: مولود مبارکی است و برکات و صلوات و رحمت و رضوان من شامل حال اوست. و لعنت، غضب، عذاب، ذلت و عقاب من بر آن کسی که با او بجنگد و دشمنی کند و دافتد. همانا حسین در دنیا و آخرت سرور شهیدان خلق از اولین تا آخرین آن است….».

منبع: شهید اشک، سید محمدحسین میرباقری، ص36، نشر هاجر، 1396