ابن مسعود می گوید: مردی به حضور فاطمه زهرا (سلام الله علیها) شرف یاب شد و گفت: ای دختر رسول خدا، آیا پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) چیزی که برای ما تازگی داشته باشد، باقی نگذاشته اند؟ حضرت فرمودند: ای جاریه، آن پارچه ابریشمی را بیاور. آن کنیز هر چه گشت، آن را نیافت. حضرت فاطمة(سلام الله علیها) فرمودند: وای بر تو، باید آن را بیابی ؛ چون آن را به اندازه حسن و حسینم دوست دارم. بالأخره آن کنیز پارچه را در خاکروبه ها یافت. در آن چنین نوشته بود: محمد پیامبر خدا (صلی الله و علیه وآله و سلم) گوید:« از زمره مؤمنان نیست کسی که همسایه او از آزار و آسیبش ایمن نباشد و کسی که که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، همسایه اش را اذیّت نمی کند و کسی که ایمان به خدا و روز جزا دارد، یا سخن خیر می گوید یا سکوت می کند. همانا خداوند مرد نیکوکار بردبار و پاکدامن را دوست می دارد، و مرد بد زبان بخیل و گدای سمج را دشمن می دارد. حیا از ایمان است و جایگاه ایمان در بهشت است و بد زبانی از کارهای ناشایست جهنم است.

منبع: مجید جعفرپور، معارف فاطمی، ص121، بیت الاحزان، قم، 1392