دیدار با آقای محمد مظاهری پاسدار دوران دفاع مقدس

«خانم معصومه محمودی» مدیر مدرسه علمیه خواهران فاطمه‌الزهرا(س) گله‌دار به مناسبت سوم شعبان‌المعظم و روز پاسدار از برگزاری مراسم دیدار با «آقای محمد مظاهری»  پاسدار دوران دفاع مقدس شهر گله‌دار با حضور جمعی از استادان خبر داد.

به گزارش پایگاه خبری ـ اطلاع‌رسانی حوزه‌های علمیه خواهران، «آقای محمد مظاهری» پاسدار هشت سال دفاع مقدس ضمن عرض تبریک و تهنیت به مناسبت میلاد باسعادت امام حسین(ع) و روز طلیعه پاسدار و پاسداری از مکتب مترقی اسلام، گفت: پاسداران کسانی­اند که در حساس­ترین لحظه­های تاریخ، از میان خلق برمی­خیزند و همچون دژی مستحکم، مردانه و شجاعانه در جهت رسیدن به حق و حقیقت و حفظ آن، گام برمی­دارند. کمر بستن برای احیای حقیقت خواهی،  همتی جانانه می­طلبد و تنها از مردانی چون امام حسین(ع) برمی آید که آزادگی و شور حقیقت‌جویی‌اش، چنان حماسه‌ای آفرید که تا همیشه نامش جاودان و موجب احترام انسان­های حق­طلب خواهد بود.

وی افزود: پاسداران دوران دفاع مقدس، مخلصانه از جان خود گذشتند تا حسینی شوند و با جهاد عاشورایی، حکومت و وطن خویش را سرافراز ساختند و پاسداران امروز باید راه آنان را در سنگرهای جدید ادامه دهند که سنگر سازندگی کشور، سنگر هشیاری در برابر توطئه‌های پنهان دشمنان، سنگر مبارزه جنگ‌های روانی دشمنان و سنگر حفظ دست آوردهای نظام به ویژه ولایت مطلقه فقیه است.

آقای مظاهری به بیان خاطره ای از دوران دفاع مقدس پرداخت و گفت: در سال 1358 وارد سپاه لارستان شدم و بعد از آموزش بنده را به منطقه مریوان کردستان فرستادند که هیچ‌گونه وسیله ارتباطی  در آن منطقه وجود نداشت و به مدت 4 ماه وضعیت ما به این طریق بود تا اینکه تعدادی نیرو برای جایگزینی ما به این منطقه اعزام کردند که این نیروهای اعزامی در مسیر توسط حزب کمونه اسیر شده و در زندان توسط هواپیمای عراقی به شهادت رسیدند، برادرم شهید یوسف مظاهری فکر می‌کردند که من هم در این میان شهید شده‌ام؛ ایشان دور از چشم خانواده بدون اینکه به پدر و مادرم چیزی بگوید به مدت 20 روز ناراحتی‌های زیادی را تحمل کردند تا اینکه بعد از 20 روز ما را از شهر لارستان اعزام کردند و در نهایت به نزد خانواده برگشتم ، برادرم وقتی مرا دید از خوشحالی سر از پا نمی‌شناخت و اشک می‌ریخت.

پاسدار دفاع مقدس اظهار داشت: پاسدار یک مجاهد فی سبیل الله است و این جهاد در راه خدا، نه به عنوان یک شغل، بلکه به عنوان یک وظیفه شرعی تلقی می‌شود. جایگاه جهاد و ارزش جهاد و دستاوردهای جهاد، بسیار والاتر و بالاتر از آن است که از آن به عنوان یک شغل نام‌برده شود.