در آداب بندگی و رسوم فرمانبرداری آنانکه سر به زیر فرمان اطاعت آن جناب فرود آورده اند و خود را ریزه خور خوان احسان وجود مبارک او دانسته و آن شخص معظم را امام و واسطه رسانیدن فیوضات الهیه و نعمتهای غیر متناهیه دنیویه و اخرویه قرار داده اند و از آنها چند چیز بیان می شود: 

اول_ غمگین بودن برای آن جناب در ایام غیبت و سبب این گوناگون است، یکی برای محجوب بودن آن جناب و نرسیدن دست به دامان وصالش و روشن نگشتن دیدگان به نور جمالش.

دوم_ از تکالیف بندگان در ایام غیبت انتظار فرج آل محمد در هر آن تا ظهور دولت قاهرهو سلطنت ظاهره مهدی آل محمد علیه السلام.

سوم_ از تکالیف دعا کردن است از برای حفظ وجود مبارک امام عصر علیه السلام از شرور شیاطین انس و جن و طلب تعجیل نصرت و ظفر و غلبه بر کفار و منافقین.

چهارم_ صدقه دادن است در هر وقت برای حفظ وجود مبارک امام عصر علیه السلام به آنچه ممکن شود.

پنجم_ حج کردن و حجّه دادن به نیابت از امام عصر علیه السلام چنانچه در میان شیعیان قدیم مرسوم بود.

ششم_ برخاستن برای تعظیم شنیدن اسم مبارک آن حضرت، خصوص اگر اسم قائم باشد.

هفتم_ از تکالیف بنده ها در ظلمات غیبت تضرع و مسئلت از خداوند تبارک و تعالی به جهت حفظ ایمان و دین از تطرّق شبهات شیاطین و زنادقه مسلمین و خواندن دعاهای وارده برای این کار‌.

هشتم_ استمداد و استعانت و استغاثه به آن جناب در هنگام شدائد و اهوال و بلایاو امراض و رو آوردن شبهات و فتنه از اطراف و جوانب و ندیدن راه چاره و خواستن از حضرتش.

منبع: منتهی الآمال یا تاریخ زندگانی چهارده معصوم علیه السلام، عباس قمی،ص۷۶۵، تهران، جهان آرا، ۱۳۸۲