برخورد موفق با نوجوانان گنهکاری که به تکلیف رسیده اند شیوه خاص خود را می طلبد.آنها بر اساس اعتماد، اظهار محبت، تشویق، جایزه و امثال آن ارشاد می شوند. امر و نهی به آنها باید به طور روشن و توأم با احترام صورت گیرد. مثلاً به آنها گفته شود: تو پسر یا دختر خوبی هستی اما می توانی بهتر از این هم  باشی وآن در صورتی است که به دیگران دروغ نگویی، آزار نرسانی یا در منزل مردم نگاه نکنی، یا نماز خود را به طور مرتب بخوانی، یا در جلسه آموزش قرآن شرکت نمایی.

رجاء بن حیات گوید: روزی من و پدرم نزد عاذبن جبل بودیم.معاذ از پدرم پرسید: این فرزند کیست؟ پدرم جواب داد: این فرزندم(رجاء) است.

معاذ گفت: آیا قرآن را به او آموخته ای؟ جواب داد: خیر.

معاذ گفت: قرآن را به او بیاموز. من از رسول خدا صلی الله و علیه وآله وسلم شنیدم که فرمود: مردی نیست که به فرزندش قرآن را آموزش دهد مگر اینکه در روز قیامت تاج سلطنت بر سر پدر و مادر او گذارده می شودو با دو حلّه پوشانده می شوندکه مردم نظیر این حلّه ها را ندیده اند. سپس معاذ با دست خود بر شانه من زد و گفت: پسرم، اگر دوست داری که در روز قیامت دو حلّه بر پدر و مادر خود بپوشانی قرآن بیاموز.

خطاب صمیمی به نوجوانان در جلب عواطف آنها مؤثر است.

استفاده از حس رقابت در رشد و صلاح نوجوانان نکته مهمی است.  مثلاً به او گفته شود: انتظار من از شما این است که این عمل را ترک کنی همان گونه که آن نوجوان این عمل را انجام نمی دهد. یا به او گفته شود: خداوند بچه های خوب را دوست دارد و خوبی انسان به عمل اوست که کار خوب کند و کار بد را ترک نماید. من دعا می کنم که از این پس شما این عمل را انجام ندهی یا این دستور خدا را انجام دهی.

بیشتر گناهان نوجوانان با توجه به شراط سنی آنها از جهل به حکم خدا صورت می گیرداز این رو توضیح واجب و حرام در یک جو دوستانه و مطابق با فهم نوجوانان اثر خوبی دارد.

منبع:محمدرضا اکبری، حافظان حریم (امر به معروف در عصر ما)، 143-145، انتشارات مسجد مقدس جمکران، 1387